Den os en den ezel lagen knock-out op de grond
Toen kwam God de Vader en hij sprak 'dit is mijn zoon'
Nu stonden ze te gapen, nu zaten ze daar schoon
Jozef kon niet volgen en diene is beginnen zuipen
En Maria van afronten die wist ook niet meer waar kruipen
Dat werd me daar een kermis, dat werd me daar een klucht
Toen viel er nog ne nest met engelen uit de lucht, aah
Jezeke is geboren, aleluja halloo
Jezeke is geboren in een bakske vol met stro"
Jaja, de ware kerstspirit.
Het kerstdiner gaat hier thuis bijna van start. Nonkel die racistische moppen zit te maken en boertig de helft van elke kom die op tafel komt binnenslokt, papa die schijnheilig mee zit te lachen (en achter zijn rug om fluistert dat nonkel weer eens een echt zwijn is, hoe durft hij) , tante die een verwoede poging doet om de boel fatsoenlijk te houden, mama die met een glimlach op het gezicht de uren zit af te tellen tot ze in haar nest kan kruipen.
Wat een heerlijke clichéfamilie heb ik toch.
En ik?
Ik zal wel zuchtend kerstfilms kijken met een glas wijn in de hand en luisteren naar de grappige anekdotes van mijn nicht. Da's de coolste van de familie. Al hoop ik dat dat niet veranderd is nu ze haar vriend voor de eerste keer meeneemt. Ik betwijfel het. Mijn nicht woont, als enige van onze familie, ergens anders dan in het boerengat waar wij vandaan komen.
In 't sjtad dan nog. Ze is heel open-minded en een echte plantrekker, heeft al veel gereisd en een hele reeks jobs en opleidingen achter de rug. En haar ideeën zijn ongeveer dezelfde als de mijne, dus dat klikt wel.
Zoals jullie al wel doorhadden ben ik dus niet echt een kerstkind. Integendeel, in deze tijden word ik nog cynischer dan anders. Ik vind het allemaal zo'n vreselijk opgezet spel, met valse voornemens en een hoop schijnheiligheid.
Als ik het voor 't zeggen had, zat ik nu in Italië of een ander warm land van een cocktail te nippen.
Helaas denkt ons mama daar anders over. Hoewel ze Kerstmis ook maar stress en gedoe vindt, heeft ze die dag al wel geclaimd voor als mijn broer en ik het huis uit zijn. "Kerstmis vier je met familie, dus dan komen jullie met de kindjes naar hier."
Wishful thinking, moeder. Mijn broer blijft nog zeker vijftien jaar thuis wonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten