Lelijke foto

Ik heb zo vreemd gedroomd vannacht.
Ik reed van het werk naar huis (vanavond, veel dingen wezen er op dat het vanavond zou zijn) en kreeg een auto-ongeluk, ik stierf onmiddellijk. Reed ik te snel? Was ik onvoorzichtig? Was het de schuld van een ander? Geen idee, het enige wat ik weet is dat ik crashte en stierf.

Het volgende fragment was mijn begrafenis. God en ik was hier niet tevreden over, mama had een lelijke foto gekozen. Er was geen muziek en iedereen vond het maar normaal dat ik dood was. Alsof het er ooit wel eens van zou komen. Ook werd ik blijkbaar begraven, ik heb altijd gecremeerd willen worden.

Ik was hier als geest zelf aanwezig. Sommige mensen, zeker niet allemaal, konden me zien. Sommigen zagen me heel duidelijk, anderen vaag. Zij maakten zich dan ook wijs dat dit een weerspiegeling van hun verdriet was. Sommige mensen zagen me helemaal niet.

En toen ging mijn alarmwekker af. Fuck, was het eerste wat ik dacht, als ik nu zou sterven, heb ik nog niets in mijn leven gedaan. Iets wat ik echt wil, dan. Zoals reizen naar Azië.

Ik sta nogal sceptisch tegenover betekenissen van dromen, maar laat ik eerst iets vertellen over mezelf: ik droom niet. Of zelden. En als ik gedroomd heb, vergeet ik ze onmiddellijk of zijn ze zo expressionistisch dat ze niet kunnen worden naverteld. Deze niet, deze was glashelder.
Dus ben ik toch maar eens gaan zoeken naar de betekenis van mijn droom.

Alles wijst naar een richting: ik wil verandering en die zit eraan te komen. Ik ben een stuk van mijn leven of een deel van mezelf aan het afsluiten, ondanks dat dit botst met de overtuigingen van een ander.

De hamvraag rest alleen over welke verandering het gaat? Dit kan zoveel zijn.

Volgende week krijg ik nieuws over een job waarvoor ik gesolliciteerd heb. Ga ik van job veranderen? Ik heb gesolliciteerd voor de functie van secretaresse op een lagere school. Als ik deze job zou krijgen, heb ik dus veel meer vakantie. Grappig, aangezien mijn eerste gedachte was toen ik wakker werd was dat ik wilde reizen, maar hier geen tijd voor heb.

Misschien ga ik eindelijk capabel zijn om een persoon in mijn leven los te laten. Ik hoop het, eerlijk gezegd. Het is een ingewikkelde, energievretende verhouding, die ik beu ben. Het heeft lang genoeg geduurd.

Of zit er nog iets anders aan te komen?

Ik wacht in spanning af.

Groot dromen en trots terugkijken - Happy Challenge #9 en #10

Dit zijn de twee laatste opdrachten van de Happy Challenge. Ik loop nogal achter... Maar ach, beter laat dan nooit, zeker?

Opdracht 9 houdt in om groots te dromen. Eigenlijk lijkt deze challenge dus heel hard op challenge nummer 2. Daarom ga ik er niet te veel over uitwijden. Een van mijn grootste dromen is een boek schrijven, een voor adolescenten. Ik was zelf destijds een grote lezer en sommige boeken (ik denk dan aan de reeksen van Dirk Bracke of Anke de Vries) konden heilzaam werken voor een onzekere tiener. Het moet toch fantastisch zijn om zoiets te kunnen betekenen voor iemand? Enkel en alleen door geschreven woorden. Ik ben hier (nog) niet aan begonnen, het is dan ook geen droom die ik op korte termijn zoek te verwezelijken. Maar ooit, ooit komt het ervan.

Tenslotte wil ik graag een eigen appartement of huisje. Dat is een grote droom voor in de meer nabije toekomst. Vanaf het moment dat ik vast werk heb, gaat het niet lang meer duren maar eerst wil ik zekerheid. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn ouders en mijn jongere broer, die ik soms de nek kan omwringen, is ook de slechtste nog niet. Maar ik mis mijn zelfstandigheid en het alleen zijn soms. Ik ben een heel sociaal iemand en heb graag mensen om me heen, maar ik mis rustig thuiskomen en je hoofd even leeg kunnen maken. Toen ik nog op kot zat, kon ik daar echt van genieten. Het zit er niet in als je met drie andere mensen moet samenleven.



Ik kan met trots terugkijken op de Happy Challenge. Ik heb eigenlijk heel wat verwezenlijkt op 10 weken tijd. Sommige dingen zaten al even in mijn achterhoofd, maar de Challenge is toch net dat duwtje in de rug geweest dat ik nodig had. Een opsomming:

Vijf dingen waar ik trots op ben: 
- De nieuwe volgers op mijn blog
- Dat ik bewuster geniet van vrije tijd. Ik heb het tijdens de Happy Challenge eventjes moeilijk gehad omdat mijn leven zo eenduidig leek sinds ik werk. Nu heb ik net geleerd om ten volste te profiteren van de momenten waarop ik wel iets spontaan kan doen.
- Dat ik eindelijk ben begonnen met sporten (en het graag doe!)
- Ik besef nu beter dan ooit dat ik heel dankbaar mag zijn met wat ik heb (vooral met mijn job en mijn mama).
- Mijn vrienden zijn de beste.

Noem 5 dingen die je geleerd hebt van de happy challenge
- Ik heb veel blogs gelezen van anderen die meededen met de Happy Challenge en de problemen van sommige bloggers zijn echt wel andere koek dan de mijne. Ik mag blij zijn met wat ik heb.
- Vriendschap en spontaniteit zijn erg belangrijk voor mij. Ik heb een erg rijk sociaal leven waar ik trots op mag zijn, het is niet iedereen gegund.
- Ik moet bewust positiever in het leven staan. Mijn cynisme charmeert mij ergens wel, want anderen vinden het soms wel grappig als ik weer eens aan het mokken ben maar het kan ook erg vermoeiend zijn. Zowel voor mezelf als voor de mensen om mij heen. Optimistisch zijn gebeurt niet vanzelf, ik moet het mezelf inprenten.
- Er zijn ook voldoende dingen die ik wel goed deed voor ik aan de Happy Challenge begon. Op tijd naar bed, mezelf verzorgen, behulpzaam zijn, mijn spontaniteit ... Ik ben niet altijd een donderwolk (geweest).
- Ik kom er wel. Ik heb geen problemen die niet te veranderen zijn. Het ene kost wat meer tijd dan het andere, maar het komt wel goed en al bij al heb ik niet te klagen.

Ik moet mezelf leren dat het oke is als iets soms niet lukt van de eerste keer en stoppen met te denken dat een gemist detail van mij een loser maakt. Kijk naar mij, ik ben goed in mijn job, heb veel vrienden, de weegschaal toont 15 kilo minder dan 3 jaar geleden en ik ben niet meer zo onzeker als vroeger. Ik kom er wel.