Yes, een uitdaging, dacht ik. Uiteindelijk heb ik vier (!) uur aan een klein tekstje gewerkt. Toch niet zo'n simpele opdracht als ik eerst dacht, het plaatje moet kloppen.
Zoals ik dan weer in mijn tweede blogpost heb laten merken, ben ik nogal onzeker. Daarom wil ik hieronder het tekstje waar ik pijnlijke vingers van het typen en verkrampte ellebogen van het leunen van heb gekregen alvast posten, voor ik het naar Creatief Schrijven verzend. Reacties zouden dus errug welkom zijn. Alvast merci!
Parijs
Op de dag dat Inni Wintrop zelfmoord pleegde
stonden de aandelen Philips 149.60. Zijn vrouw Zita had hem verlaten. Nochtans was
Inni niet meteen het soort man dat van zulke zaken wakker lag, en eigenlijk
moest het er ooit wel eens van komen. De laatste vijf…of waren het zes jaren?
Misschien zelfs wel meer dan zes van hun achtjarig huwelijk was hij haar niet
bepaald trouw geweest. Hij verdween vaak en liet Zita in het ongewisse over
zijn verblijfplaats. Soms wist ze zelfs niet eens of hij nog wel in leven was. Die
verdwijningen konden drie dagen duren, maar soms ook twee weken. Een keer is
hij zelfs een jaar niet naar huis gekomen. Een impulsieve reis naar Thailand met
zijn vrienden, die zichzelf kunstenaars noemden. Eigenlijk waren het gewoon
hippies en hoeren. Na dat jaar kwam hij dan doodleuk thuis en vertelde hij over
het prachtige land en de avonturen die ze beleefd hadden en de mensen die ze
ontmoet hadden op de Khao San Road. Hij was nog maar net thuis, het was op 16
juni, dat herinnerde ze zich nog goed, of hij vertrok alweer naar Ierland om
Bloomsday te vieren. Al kwam Zita daar pas drie weken later achter, toen haar
man weer thuis kwam.
Daar zat Zita dan, te wachten met de soep en de
patatten. Op die momenten was ze eigenlijk blij dat Inni geen kinderen wilde. Zelf
had ze altijd gedroomd van huisje, boompje, beestje. Liefst dan nog in Parijs,
met een enorme rozentuin, drie honden, vier poezen en een kippenhok met maar
liefst tien kippen in. En als het dan ook nog eens mogelijk zou zijn met drie
bloedjes van kinderen: Nik, Madeleine en Marijn. Maar Inni wilde geen kinderen
en ook zij had, sinds ze getrouwd waren, die droom al lang opgeborgen.
Met het bedrog, want Zita wist goed genoeg dat Inni
tijdens die plezierreisjes met zijn vrienden zijn lul niet in zijn broek kon
houden, kon ze nog leven. Maar wat ze niet begreep was dat hij schijnbaar
dolgelukkig was als hij weg was, maar eens hij weer een voet in hun huis gezet
had er donkere wolken boven zijn hoofd opstapelden. Hij was niet agressief of
gemeen, hij was gewoon afwezig, somber. Hij leek zo ongelukkig bij haar, en zij
was ongelukkig bij hem. Na vijf jaar huwelijk had ze hem al liever uit dan in
het huis. Soms hoopte ze zelfs dat hij gewoon niet meer naar huis kwam.
Op een zeldzame dag wanneer Inni thuis was, had ze
haar spullen bijeengeraapt en vertrok ze. Ze wilde hem niet zomaar verlaten als
hij weg was, al zou dat wel veel simpeler geweest zijn. Inni begon te
schreeuwen: “Waar denk jij wel niet dat je naartoe gaat? Je kan me niet
verlaten. God heeft ons gebonden.” Dan heeft hij toch nog een greintje emotie
in dat magere lijf, dacht Zita. “Ik ben zoals Kairos,” zei ze, “En dit is het
moment waarop ik knopen moet doorhakken. Ik heb gewacht tot je thuis was, ben
niet zomaar vertrokken. Ik wou jou niet aandoen waarmee jij mij al jaren kwelt.
Ik ga naar Parijs om mijn dromen waar te maken. Vaarwel Inni.”
De maanden die volgden bleef Inni thuis. Hij ging
niet meer op reis, verdween niet meer. Zijn depressieve gedachten vraten hem
op. Daarnaast was hij ook nog eens stikjaloers sinds Zita bij hem weg was. Hij
werd paranoïde en probeerde hele dagen en nachten complottheorieën tegen hem te
ontcijferen. Waarschijnlijk was Inni Wintrop een paar dagen na zijn zelfmoord
gestorven aan uitdroging, maar de man was zo doorgedraaid van zijn eigen
waanbeelden dat hij zijn leven niet langer wilde rekken. Inni wilde altijd al een memorabele dood sterven. Een die de eerste bladzijde van alle kranten zou halen.
Helaas voor Inni stonden de aandelen van Philips die dag 149.60, iets wat die dag alle voorpagina's haalde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten