Beste, liefste, hallo
Ik weet niet goed hoe ik je moet aanspreken.
Enerzijds kennen we elkaar niet zo goed, anderzijds kennen we elkaar door en door.
Het was beter geweest als er niets tussen ons gebeurd was.
Wat eerst nog zo zoet proefde, werd zuur. En ik weet niet eens of ik het recht heb om hierover te spreken.
Een crush, noem het zo. Dat is wat ik voelde. Een onnozele verliefdheid, een beetje vlinders. Enkel op een dronken avond versprak ik me hierover, ik had het liever voor mezelf gehouden. De volgende dag bood ik dan ook snel mijn excuses aan en vertelde je het te negeren.
Hoewel een vriendin aanraadde om met je te praten, wilde ik je tijd geven en het (voorlopig) maar laten zoals het was.
Toen bleek dat mijn beste vriendin C., die pas vrijgezel is, ook wel een boontje voor je had. Zij wist niets over mijn gevoelens.
En sinds gisteren sms'en jullie naar elkaar als twee verliefde tieners. Iets waar ik stiekem zo jaloers om was.
Maar ik lachte, en moedigde mijn vriendin aan... Terwijl wat al zuur was nu echt een bittere smaak in de mond gaf. Haar glimlach als ze een sms'je van je ontving, de complimentjes die je haar gaf... Ik glimlachte alleen maar... terwijl ik vanbinnen opbrandde.
C. vertelde me waar dit geflirt vandaan kwam. Een goede vriendin van ons had jullie gekoppeld. Zij was de enige die van mijn crush afwist. Ik moet je niet vertellen dat dit als een mes in mijn rug voelt.
Heb je haar al verteld dat je geen interesse in mij hebt, en word ik daarom doodgezwegen? Is het onbewust? Is ze het vergeten? Neemt ze het niet serieus? Ik zou het haar moeten vragen, maar ik durf niet.
Ik wil eigenlijk echt wel blij zijn, vooral voor C. Maar het doet te veel pijn, meer dan ik verwacht had. Ik heb mezelf zo erg vervloekt omdat ik dan ook gezwegen heb. Ergens is het mijn eigen schuld. Ik ben afwachtend, terwijl C. ondernemend is en durft te flirten. Ik durf dat niet.
Maar wees niet bang of voel je maar niet schuldig, ik zal hier in alle stilte over geraken.
Jullie zullen er nooit van weten.
Die glimlach gaat nooit van mijn gezicht, hoe bitter het ook wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten